سیگاری روشن ، شبی خاموش ، نسیمی خُنک
و من تنها خاکسترت را از یاد می تکانم . . .
::
::
ابر ، دودِ سیگارِ مردی ست که حرف هایش را می خورد و بعد فوت می کند . . .
غم که زیاد باشد ، باران می بارد . . .
::
::
همین دود سفید که همیشه درون ریه من جریان دارد . . .
یادگار تمام نفرت من از توست .
نفرتی که با یاد کردن تو نصیبم میشود !
سیگار میکشم تا آرام شوم ، ولی همین سیگار هم طعم نفرت از تو گرفته
نظرات شما عزیزان:
نوشته شده در سه شنبه 4 شهريور 1393ساعت 20:48 نویسنده آلبالو
تبادل لینک هوشمند 
